Werkgroep Catalografie 29 oktober 2020

Het voelt intussen alsof we nooit iets anders gedaan hebben dan digitaal overleggen. We zijn al wat meer vertrouwd met elkaars thuisbureau of -living en kunnen blindelings locaties aanduiden op de Hasseltse historische kaart in de vergaderzaal. Maar vooral: we kunnen ook vanaf een afstand vlot beslissingen nemen als er catalografische verwarringen opduiken. 

ISBN-sticker

De regel over ISBN-stickers is geen nieuwe beslissing, maar eerder een verduidelijking van twee schijnbaar tegenstrijdige punten in de regelgeving Monografieën. We duidden het verschil tussen een herdruk en een stockexemplaar:

Voor een herdruk maken we een nieuwe beschrijving aan, met het jaar van uitgave tussen rechte haken en de externe bron waar we het jaar van uitgave gevonden hebben in een interne annotatie.

Voor stockexemplaren maken we echter geen nieuwe beschrijvingen. Bij die titels wordt het “oude” ISBN op de achterflap overplakt met een sticker waar een “nieuw” ISBN op staat. In het colofon wordt daarentegen het “oude” ISBN en “oude” jaar van uitgave vermeld. Het lijkt ons beter als het sticker-ISBN wordt opgenomen in de "oude" beschrijving, met de annotatie "ISBN sticker". Zo zijn de twee ISBN's die te vinden zijn in en op het boek ook vertegenwoordigd in de bibliografische beschrijving. Dit is duidelijker voor de bibliotheekmedewerker en -bezoeker. En zo voorkomen we verwarring als de sticker per ongeluk verwijderd wordt en er dus geen spoor meer te vinden is van dat "nieuwe" ISBN. 

Hoofdtitel

We beslisten om de drie prioriteiten bij het bepalen van de hoofdtitel bij een publicatie met meer dan één titel te wijzigen: we kijken op de titelpagina nu eerst naar de typografie, dan naar de volgorde van de titels en dan pas naar de publicatietaal. Zo kan het Nederlandstalige boek van Tonke Dragt toch de Engelse publicatietitel krijgen die zo prominent op de titelpagina en omslag staat: The letter for the king. 

Reeksen

We versoepelden onlangs onze regel rond het toekennen van reeksen, maar er waren nog wat interpretatieproblemen – die we in deze werkgroep allemaal het hoofd konden bieden. We behouden onze reeksdefinitie: “Een reeks is een aantal afzonderlijke publicaties die met elkaar verbonden zijn doordat elke publicatie naast haar eigen titel, een gemeenschappelijke titel draagt die betrekking heeft op de verzameling als geheel.”

Dit betekent dat een publicatietitel niet exact dezelfde titel in het reeksveld mag hebben staan. Daarom nemen we nog steeds geen reekstitel op bij Muchachas of De Griezelbus, en wél bij Dolfje Weerwolfje en de In detail-boeken van uitgeverij Ludion.

Is de leuze van RDA nu take what you get, get what you take, see what you get of dan toch take what you see…? Benieuwd naar een romantisch catalografieverhaal (ja, dat bestaat!)? Ontdek het in het uitgebreide verslag!